Nas tardes de inverno
								
				17 de Diciembre del 2008 a las 13:23:11 0 Leído (510)
				
				
Nas longas tardes de inverno, cando
as miñas queridas pinturas e a soledad
eran as miñas únicas amigas, sentíame
a dona do mundo, a única desgastando
os miolos para non pensar en tí, para 
ser imparcial, para non deixarme influenciar 
pola túa personalidade tan enigmática, coma
a beleza dunha cor sobre fondo negro.
Pintaba o que me daba a gana, o que sentía, 
pintaba para olvidar a dor de vivir, para olvidarme 
de tí, pintaba o que me petaba, sin ninguha nórma, 
sin ninguha regra, sin ninguha escola, sin atender
a razóns, como unha tola obsesionada nas suas
paranoias, durante ese tempo era realmente
feliz.
Galicia, abril do 2008
-------------------------------------------------------------
En las largas tardes de invierno, cuando
mis queridas pinturas y la soledad, eran
mis únicas amigas, me sentía la dueña
del mundo, la única desgastando los sesos
para no pensar en tí, para ser imparcial, para
no dejarme influenciarme por tú personalidad
tan enigmática como la belleza de un color
sobre fondo negro.
Pintaba lo que daba la gana, lo que sentía,
pintaba para olvidar el dolor de vivir, pintaba 
para olvidarme de tí, pintaba lo que me salía, 
sin ninguna norma, sin ninguna regla, sin ninguna 
escuela, sin atender a razones como una loca
obsesionada en sus paranoias. Durante ese tiempo
era realmente feliz.
Galicia, abril del 2008